Kategoria: Aktualności

Człowieczy los

Rozmiar tekstu: A A A

Bożena Grzelak ze Słupska nie ma z czego żyć. Przepracowała ponad 35 lat, jednak nie może dostać emerytury ani renty. Mimo że ma pierwszą grupę inwalidzką. Zakład Ubezpieczeń Społecznych twierdzi, że świadczenia jej się nie należą. Przepisy mówią jasno - jeśli w ciągu ostatnich 10 lat pracy przez 5 lat nie były odprowadzane składki, to świadczenia się nie należą - ani emerytura ani renta. Orzeczona grupa inwalidzka nie oznacza też, że renta się należy. - Pracowałam w gospodarstwie, jako szlifierz-frezer w sławieńskiej bazie Las, pralni kolejowej PKP w Słupsku i przez 2 lata pobierałam zasiłek - wylicza Bożena Grzelak. - Gdy dostałam grupę inwalidzką, zatrudniłam się w zakładzie pracy chronionej „Jantar”. Łącznie przepracowałam 30 lat, z czego 23 w warunkach szkodliwych. To tak jakbym przepracowała ponad 35 lat. Za taki staż już należy się renta lub emerytura.

Pani Bożena nie może się pogodzić z tym, że nawet renta jej się nie należy, mimo że miała raka, jest po amputacji piersi, choruje na osteoporozę i ma kłopoty z nerkami. ZUS to nie przekonuje - wydał decyzję odmowną o przyznaniu renty. - Ta pani sądziła się już z nami - mówi Dorota Ryśnik, inspektor ZUS w Słupsku. - Sąd jednak utrzymał w mocy naszą decyzję. Mamy przepisy, których musimy się trzymać. Tej pani przez pewien czas nie odprowadzano składek, więc nie mogliśmy przyznać jej świadczenia. Nawet gdyby chciała przejść na emeryturę, nie może, bo ma zaledwie 52 lata. Jest za młoda i miała zbyt długą przerwę w zatrudnieniu. Nawet gdybyśmy chcieli, to nie możemy złamać przepisów.

Bożena Grzelak nie chce się poddać. - Nie jestem w stanie pracować, bo mam orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Będę się odwoływać aż do skutku. (Marcin Kamiński)