Kategoria: Aktualności

Bili go pałkami po głowie

Rozmiar tekstu: A A A

Gdyby nie tacy jak mój syn, nie byłoby dziś wolnej Polski – mówi ocierając łzy pani Helena. – Oni naprawdę cierpieli za ten kraj. Fot. Sławomir Żabicki

Zygmunt Piwowar ze Słupska nie wytrzymał psychicznie prześladowań stanu wojennego. Wielokrotnie bity, do dziś budzi się w nocy i krzyczy. 1 stycznia 1982 roku "esbecja" zatrzymała w Słupsku Zygmunta Golińskiego, Zbigniewa Piwowara, Jerzego Kowalczyka, Leonarda Etela, Cezarego Surowca i Wojciecha Bulera. Tworzyli tzw. Tymczasowy Komitet Strajkowy. Zajmowali się rozlepianiem ulotek. W prasie napisano o nich: "młodzi mieszkańcy Słupska z marginesu społecznego". W 1982 roku Pomorski Sąd Wojskowy skazał ich na kary od roku i sześciu miesięcy do czterech lat i sześciu miesięcy więzienia. Tylko za ulotki.

- O aresztowaniu dowiedziałam się od znajomych - mówi 71-letnia Helena Piwowar. - Zbigniew miał wówczas 23 lata. Poszłam na milicję. Błagałam, żeby go wypuścili. Powiedzieli mi: "sam sobie na to zasłużył". Nie pozwalali na widzenia. Był tylko strach i płacz co dalej będzie.

Po aresztowaniu syna SB nachodziła jego matkę w domu. - Wyłamali drzwi. Tak mi przestraszyli młodsze dziecko, że zaczęło się później jąkać - mówi Pani Helena. - Kiedy powolili mi na pierwsze spotkanie z synem, prawie nie wytrzymałam z emocji. Pokazał wybite zęby. Opowiadał, jak chciał wyskoczyć oknem, bo już nie wytrzymywał. Pokazywał pręgi po pałkach i ślady pałki na głowie. Chciało mi się krzyczeć. Piwowar wyszedł z więzienia w 1983, ale nie skończyły się rewizje i groźby, że jak nie wyjedzie z kraju, to mu matkę albo ojca zabiją. W końcu zdecydował się na wyjazd do Stanów Zjednoczonych. Podobną "propozycję nie do odrzucenia" wykorzystali inni członkowie TKS: Goliński, Etel i Bulera. Ojciec tego ostatniego był zawodowym wojskowym. Za działalność syna został zdegradowany.

Piowar wrócił zaraz po upadku komunizmu, w 1991 roku. Wrócił odmienionym. Nie wytrzymał psychicznie. Dziś jest pensjonariuszem domu opieki społecznej. - Budzi się w nocy i krzyczy, że go biją, albo on krzyczy na nich. To jest straszne, bo ten koszmar trwa - mówi pani Helena, której z oczu płyną łzy.

Lista internowanych
Balicki Marek - Lębork, lekarz; Barański Paweł - Sławno, "Sławodrzew"; Bąciaszek Edward - Słupsk, sztukator; Bogucka-Skowrońska Anna - Słupsk, adwokat; Guranowski Marek - Słupsk; Godlewski Arnold - Słupsk, inżynier; Helski Eugeniusz - Słupsk, inżynier; Jacyna Andrzej - Człuchów, lekarz; Jóźwiak Józef Janusz - Słupsk; Kabulski Zbigniew - Słupsk, pracownik BGŻ; Kmieciak Julian - Lębork; Komin Lech - Słupsk, kolejarz; Korejwo Stefan - Słupsk, inżynier; Krzesiński Andrzej - Słupsk, "Sezamor"; Kulaszka Alicja - Słupsk, nauczyciel; Kulig Roman - Słupsk, meteorolog; Lasoń Zenon - Słupsk, "Pomorzanka"; Łaździn Janusz - Słupsk, "Alka"; Libich Józef - Lębork, "Meprozet"; Łucki Tadeusz - Lębork, ślusarz; Majewski Janusz - Słupsk; Marszałkowski Tadeusz - "Alka"; Miotk Tadeusz - Słupsk, "Sezamor"; Niedźwiedzki Jan - Lębork, inżynier; Pacyński Edmund - Słupsk, "Alka"; Parniewski Antoni - Słupsk, ZNMR; Pelowski Michał - Rychnowo, inżynier rolnik; Połeć Paweł - pracownik szpitala; dziennikarz; Sadka Jerzy - Słupsk, kolejarz; Słomski Zygfryd - Słupsk, "Sezamor"; Sokalski Ryszard - Słupsk, "Sezamor"; Specht Krystian - Słupsk; Strepikowski Marian - Słupsk, inżynier; Szczudrawa Zdzisław - Słupsk, "Sezamor"; Szeglowski Krzysztof - Lębork, inspektor; Szeląg Jan - Słupsk, "Sezamor"; Taraszkiewicz Jan - Słupsk "Sezamor"; Tatar Józef - Słupsk, "Wodociągi"; Zawadzki Bogdan Swiętopełk - Słupsk, inżynier; Wiczkowski Henryk - Bytów.